"خلاصه کتاب شوق گفت وگو و گستردگی فرهنگ تک گویی در میان ایرانیان"
نام کتاب: شوق گفت و گو و گستردگی فرهنگ تک گویی در میان ایرانیان
گرد آورنده: مهسا برزگر
استاد مربوطه: سرکار خانم حداد
"چکیده"
کتاب "شوق گفت و گو و گستردگی فرهنگ تک گویی در میان ایرانیان" اثری از حسن قاضی مرادی است که برای نخستین بار در سال 1391 توسط نشر دات به چاپ رسید. همانطور که از عنوان این کتاب پیداست، این کتاب به بررسی فرهنگ تک گویی و گفت و گو در فرهنگ ایرانی می پردازد. در صد سال اخیر نظریه های گوناگونی در باب گفت و گو ارائه شده است. در این نظریه ها گفت و گو ارتباط خاصی در نظر گرفته می شود که از دیگر ارتباط ها مانند تک گویی، مشاجره، مناظره، بحث، و گپ متمایز است. اما این تمایزها مانع از در آمیختن گفت و گو با گونه های دیگر ارتباط گفتاری نیست و در واقع مرز مشخصی بین آن ها وجود ندارد. گفت و گو به معنای عام یعنی سخن گفتن با دیگری که در این معنا به کیفیت و چگونگی اجرای گفت و گو چندان توجهی نمی شود. اما آنچه در نظریه پردازی های معاصر ارائه میشود، گفت و گو در معنای خاص آن است. گفت و گو در معنای خاص را نمی توان به صحبت های صمیمانه و مودبانه و توام با رواداری فروکاست. تک گویی نیز دارای دو وجه خاص و عام می باشد. در وجه عام تک گویی، می توان آن را با خود-بیانگری شناخت. به گونه ای که خود-بیانگری تک گویانه همواره جنبه ای از ارتباط انسان ها در زندگی روزمره و غیر روزمره است. اما تک گویی در معنای خاص را می توان به خود-تجویزگری بیان کرد. در خود-تجویزگری، تک گو خود را حامل حقیقتی می داند که به دیگری ابلاغ می کند و از دیگری نیز انتظار می رود آن حکم را پذیرفته و طبق آن عمل کند. این کتاب نیز بر محور تک گویی و گفت و گو به معنای خاص آن ها به تعریف و بررسی ویژگی ها و هدف های آنها می پردازد.
نظرات شما عزیزان: